Στην Μάνη υπάρχουν δύο είδη βρυκολάκων: οι "ριχτοί", αυτοί που δεν ησυχάζουν ποτέ και οι "Σαββατιανοί", αυτοί δηλαδή που βγαίνουν από το μνήμα τους μόνο το Σάββατο. Όποτε και αν βγαίνουν την νύχτα, γυρίζουν στο μνήμα τους την αυγή πριν βγει ο ήλιος και λαλήσει ο μαύρος κόκκορας (γι'αυτο και στα νησιά δεν τους σφάζουν). Στην Σάμο εμφανίζονται από τα μεσάνυχτα μέχρι την αυγή, αλλά μπορεί να βγουν και στις 12:00 το μεσημέρι ακριβώς μόνο που δεν μπορούν να απομακρυνθούν από τον τάφο τους. Στην Χίο πιστεύεται ότι οι βρυκόλακες αποχωρούν μόνο όταν λαλήσει ο άσπρος κόκορας τρεις φορές. Στην Αμοργό επίσης πιστεύουν ότι οι βρυκόλακες εμφανίζονται και την ημέρα. Αντίθετα στην Μακεδονία βγαίνουν μόνο τις νύχτες με πανσέληνο.
Ακόμα είναι τόσες πολλές οι δοξασίες για τους λόγους για τους οποίους κάποιος βρυκολακιάζει που κανείς δεν είναι υπεράνω πάσης υποψίας. Στην Μυτιλήνη πιστεύουν ότι βρυκολακιάζω αυτοί που έχουν κάνει μεγάλα εγκλήματα. Στην Άνδρο γίνονται αυτοί που όταν πέθαναν κάποιος τους βλαστήμησε ή τον καταράστηκε. Στην Σκύρο και την Θράκη βρυκολακιάζουν οι άταφοι και άψαλτοι.