"Λυκανθρωπία"

Η Ιατρική Επιστήμη και η Ψυχολογία, εξηγούν ως Λυκανθρωπία την ψυχική διατάραξη του ασθενούς που τον κάνει να πιστεύει ότι είναι κάποιο ζώο, ή/και κάποιες βαριές μορφές επιληψίας (λόγω του ότι τα κρούσματα επιληψίας αυξάνονται κατά την διάρκεια της Πανσέληνου, εξ’ ού και ο όρος «σεληνιασμός»).

Ο Αποκρυφισμός εξηγεί την Λυκανθρωπία ως Θηριομορφία, δηλαδή την ικανότητα ο άνθρωπος να μεταλλάσσεται είτε σωματικά, είτε αστρικά, είτε και τα δύο σε κάποιο ζώο. Επίσης, ο άνθρωπος αποκτά ικανότητες και δυνάμεις κάποιου ζώου χωρίς να μεταλλάσσει το φυσικό του σώμα.

Η αλήθεια βρίσκεται πάντα κάπου στην μέση, και η Λυκανθρωπία δεν αποτελεί εξαίρεση.

Φυσικά και υπάρχουν άνθρωποι με ψυχικές διαταραχές και άνθρωποι με οργανικές δυσλειτουργίες, αλλά και η ικανότητα της Θηριομορφίας είναι μια πανάρχαιη παράδοση και Τέχνη.
Στις περιπτώσεις της ψυχολογικής διαταραχής και της Θηριομορφίας, το κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι επιλέγονται ζώα που ο άνθρωπος είτε πιστεύει ότι είναι είτε προτιμά να μεταλλαχθεί σε αυτά, τα οποία θεωρούνται ιερά ή/και ιδιαίτερα επικίνδυνα ανάλογα με τις δοξασίες και την θρησκεία της περιοχής. Για παράδειγμα, στην Ευρώπη και την Βόρεια Ασία προτιμείται ο λύκος ή η αρκούδα, στην Αφρική η ύαινα ή το λιοντάρι, στην Ινδία, την Κίνα, την Ιαπωνία και άλλες περιοχές της Ασίας η τίγρης, και ούτω καθ’ εξής. Επίσης, ο Λυκανθρωπισμός και η Θηριoμορφία, έχει συνδυαστεί στις παγκόσμιες δοξασίες με τις Μάγισσες, τους Βρυκόλακες και τους Προστάτες-Πνεύματα.
Οι παραδόσεις και οι θρύλοι βρίθουν παγκοσμίως με ιστορίες σχετικές με Λκάνθρωπους και Θηριομορφιστές. Οι πρώτες παραδόσεις για το θέμα παρουσιάζονται στην αρχαία Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στην Αρκαδία όπου λατρευόταν ο Λύκος-Ζευς. Αργότερα στην Ρώμη, ο λύκος λατρεύτηκε σαν ιερό ζώο, προστάτης των καλών και τιμωρός των κακών. Επίσης, υπήρχε ο θρύλος των versipellis οι οποίοι ήταν άνθρωποι μεταμορφωμένοι σε λύκους με Μαγεία. Οι ιστορίες Λυκανθρώπων άρχισαν να γίνονται ιδιαίτερα πολυάριθμες στην Ευρώπη κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα. Οι επικηρυγμένοι, οι ληστές και οι συμμορίτες, συχνά εκμεταλλεύονταν τον φόβο του κόσμου για αυτό το θέμα, φορώντας δέρματα λύκων. Πολλοί ήταν οι ύποπτοι λυκανθρωπιστές που κάηκαν στην πυρά και πολύ σπάνιες οι περιπτώσεις που διαγνώστηκαν ως ψυχολογική διαταραχή ή οργανική δυσλειτουργία.